jednego z poważnych autorów już jako trzyletnie dziecko koncertował, przynoszony na salę na ręku przez nianię. Chłopięciem będąc wiedział, co w trawie piszczy i w jakiej tonacji. <br>Zapewniono mu stosowną edukację ogólną i muzyczną. Wakacje młody Eufin spędzał w szlacheckich dworkach na wsi, gdzie bacznie się przypatrywał zwyczajom ludu eufońskiego, chłonął jego kulturę, nade wszystko w muzyce się rozmiłowując. Studia kompozytorskie ukończył z wielce pochlebną dla siebie opinią profesora Eussnera: "Szczeulna [sic!] zdatność, geniusz muzyczny" [przekreślone "Eu" przed "geniusz"]. Ale nie było miejsca dla geniuszy w zacofanej podówczas Eufonii, przeto nasz Eufin wyjechał z kraju, by odwiedziwszy pewną liczbę miast europejskich