samochody!<br>- Nie znam się na tym. Jest w każdym razie tani. Cała ta rozmowa miała miejsce na progu. Chcąc ją zakończyć, chwyciłem rękę Malińskiego.<br>- Może pan jednak wejdzie na moment!<br>- Niestety. Zaraz po mnie przyjadą. Najserdeczniej za wszystko dziękuję. Uwolniłem się wreszcie. Teraz jeszcze Kozicka! Formalność też konieczna i też, chociaż z innych powodów, zapowiadająca się niemile. W kuchni dowiedziałem się, że Kozicką znajdę w pokoju ciotki. Drzwi do tego pokoju były uchylone. Zajrzałem więc. Kozicka siedziała na wąskim tapczanie. &lt;page nr=84&gt; przysuniętym do okna. Najpewniej spała na nim u ciotki, od kiedy zająłem jej pokój. Do tapczanu przysunięty był stolik. Na stoliku