bibliografię tego problemu w: Kowalik, 1993); <br><br>(d) swoistych ograniczeń poszczególnych testów odniesionych do konkretnego problemu diagnostycznego. Jest bowiem na ogół tak, że test X może być czułym detektorem jakiejś dysfunkcji zachowania A i być całkowicie nieprzydatny w innym postępowaniu diagnostycznym, np. jako narzędzie diagnostyczne jakiejś dysfunkcji zachowania B. <br><br>Mówiąc inaczej, chodzi o to, że nie wystarczy się wyuczyć mechanicznie "poprawnego" (tak jak roli teatralnej wg tekstu sztuki) stosowania kilku czy nawet kilkunastu testów psychologicznych, aby uważać się za osobę uprawnioną do posługiwania się nimi w praktyce psychologicznej. Zbyt często wymóg standaryzacji procedury badania za pomocą testu psychologicznego jest traktowany jako jedyny warunek poprawnego stosowania