mocno osłabiony. Już minęły te straszne ataki, gdy zagrzebany pod skórami owczymi w czasie upalnych dni szczękał z zimna zębami, aż język przycinał, a gorączka paliła wychudłe ciało. Może pomogły mu ziółka Sotiona, może odwrót znad błot padańskich, może to było zwycięstwo młodego organizmu?<br>Nie on jeden przeszedł tę straszną chorobę, na szczęście w niewielu wypadkach śmiertelną. Zmarło kilka kobiet i dzieci, reszta przetrwała, a już po cofnięciu się z przeklętej północy wszyscy wrócili do zdrowia. Choruje jeszcze tylko mały Polinik, synek Spartaka. Biednego malca nie cieszą już gwizdawki i zabawki, które Kalias pracowicie wydłubuje z białego drzewa gruszkowego. I sztuka