Dostojne oblicze przypomina teraz głowę karpia wyjętego z wanny na godzinę przed kolacją wigilijną. - To już koniec - myśli Petroniusz, widząc, że Kazio Napalony także napełnia się powietrzem.<br><br>*<br><br>Trzy potężne eksplozje wstrząsają trybunami skoczni. Logo Wielkiej Imprezy spada z Giewontu. Kibice, tratując się wzajemnie, uciekają w popłochu. Niedźwiedzie z połamanej klatki chowają się w sztucznych krzakach. Adalbert Nieusuwalny wyłazi na czworaka ze swego więzienia. Redaktorzy plując pianą przeciwpożarową opuszczają szybko miejsce katastrofy. Ekolodzy rozpełzają się po sztucznym śniegu.<br>Martwa cisza. Słychać tylko bolesny szloch Gerwazego. Wierny sługa zbiera pamiątki do tekturowego pudełka po butach - pustą oprawkę z okularów Petroniusza, rękojeść szpady Najdoskonalszego