bezradnie i jakby pocieszająco.<br>Zosia oderwała się nagle od jego ramienia.<br>- To są dzieci teraz...! - krzyknęła z rozgoryczeniem, gniewem i zupełnie bez sensu, bo Paweł nic tu nie zawinił. - Wy nic nie traktujecie poważnie! Was nic nie obchodzi! Zejdź mi z oczu!<br>- Dobra, ja mogę zejść, ale ty nie masz chustki do nosa...<br>- To oddaj mi chustkę i wynoś się!<br>Poruszyłam się wreszcie, nabrałam oddechu i weszłam do pokoju. Przesuwne drzwi do apartamentu Marianne i Włodzia były częściowo odsunięte.<br>- Ja tam nie wiem - powiedział nieco urażony Paweł. - Ale chyba coś trzeba zrobić...<br>Zosia wydarła mu z ręki chustkę do nosa.<br>- Nie