ciche pytania księdza, potem tłumaczył je staruszce.<br> - Wann war keine letzte Beichte? - ledwo z warg księdza spadło to<br>pytanie, Kargul zaszmerał w ucho Leonii: "Kiedy Leonia ostatni raz u<br>spowiedzi była?". Co Leonia wyszeptała zapadniętymi wargami - to znów<br>Kargul księdzu przekładał, w miejsce brakujących słów pomagając sobie<br>szerokimi gestami, aż chwiał się płomień zapalonej u wezgłowia<br>gromnicy. I tak przez pośrednika, szczebel po szczeblu, budowana była<br>ta drabina, po której dusza babci Leonii miała wspiąć się do nieba.<br> Marynia i Kaźmierz stali u wezgłowia łoża, obserwując pilnie, czy aby<br>Kargul dobrze wywiązuje się z roli pośrednika.<br> - A nie oszukuje on? - spytała szeptem