stosunku do umiejętności i wkładanej pracy - stosunkowo największe korzyści ze swoich stanowisk; utrata przywilejów i konieczność zabrania się do pracy jest dla nich perspektywą dosłownie przerażającą. Wielu będzie wolało nawet dobrosąsiedzką interwencję. Opór "odnowie" stawia też sama nieelastyczna struktura administracyjno-państwowa, niepodatna na zmiany, niezdolna do odbierania impulsów od dołu, chwiejąca się przy każdej próbie podporządkowania jej potrzebom i oczekiwaniom społeczeństwa. Ale system opiera się reformie nie tylko dlatego, że bronią go dawni funkcjonariusze i że jest rozpaczliwie sztywny; także dlatego, że partia nie rozporządza dostateczną liczbą ludzi, którym by ufała i którzy potrafiliby wprowadzać w życie liberalizację polityki społecznej i gospodarczej