i nie rozumiem.<br>Z czego się pan śmieje? Przywykłam nie rozumieć wielu rzeczy łatwiejszych niż łacina.<br>- Po cóż więc te bzdury, pani profesorowo? - Po prostu - mówi Piękna. - Wiem, że już nic nie mogę zrobić.<br>Dlatego chcę przynajmniej robić to "nic".<br>- Ślicznie! Ale czy Franek wie, że pani... - Nie! - i po chwili: - Zamierza go pan powiadomić?<br>- Sądzę, że n ie uwierzyłby - uśmiecham się z jawną nienawiścią, co zostaje dostrzeżone i zrozumiane. - Uwierzyłby, drogi panie.<br>Przede wszystkim w pańskie dobre chęci.<br>Znamy przecież Franka.<br>Dlatego radzę napisać w tej sprawie anonim.<br>A zresztą sama mogę powtórzyć mężowi naszą rozmowę.<br>Na pewno ucieszy go