mu butelkę, on grzecznie odmawia, więc biorę łyk za nas dwoje i znów się w niego wtulam.<br>- Pawle-Człowieczku, też mam fart, że to akurat tobie sprzedali bilet na to miejsce; pewnie nie zamieszkam z tobą jutro w hotelu, zresztą czy ja wiem, co będzie jutro, ale... Gdyby nie ty, chybabym się rozpadła w tym samolocie na trzy tysiące małych, wyklonowanych ze mnie Milenek, a ty konwojujesz mnie jak te swoje ważne dokumenty. Jasne, Paul, że nie robisz tego z ewangelicznej miłości bliźnich, więc okay; jak ci pasuje, żeby moja dłoń tam leżała, niech leży, nie - nie a ż tu, ale