kamieniach na drugą stronę strumienia, łuk nadal miał wzniesiony, choć nie napięty. <br>Przyskoczył do nieznajomego i odkopał odeń obrzyna. <br>- Kim ty jesteś? <br>Tamten, wyżąwszy wpierw koszulę, podniósł się, odgarniając znad czoła długie, jasne włosy. Uśmiechał się do Ojaliki pozostałej na drugim brzegu. <br>- To sen! - krzyknęła. <br>Podążający za Cieniem odstąpił, naprężył cięciwę. Grot strzały nakierowany był nieruchomo prosto w serce nieznajomego. Ojalika Otak skojarzyła sobie przelotnie tę scenę ze sceną z polany z nagim trupem Isaaka - kiedy to było, ile lat temu? Czas, mój Boże, czas; on mnie morduje. <br>- Na pewno? - rzucił Cayuga przez ramię. <br>- Nie było go na pokładzie "Arki" - odparła