uformowałem gołębia, każąc mu pofrunąć.<br>"Całkiem dobrze" - pochwalił smok.<br>"Udało się?"<br>"Nieźle, ale to był bardzo chory gołąb. A więc umiesz to robić na pamięć?"<br>"Najwyraźniej."<br>Wtedy biały smok rzucił lekko, jakby mówił o aktualnej pogodzie:<br>"W takim razie zostanę z tobą jakiś czas, żebyś mógł nauczyć się wszystkiego, co ci jest potrzebne. Niedługo, parę lat, żeby moi rodzice się nie martwili."<br>Sądzę, że powinienem zrobić kilka dziwnych rzeczy. Na przykład zemdleć. Zamiast tego zmartwiłem się, że dalsza podróż z takim ogromnym stworzeniem mogłaby być kłopotliwa. Smok przechwycił tę myśl i natychmiast znalazł radę.<br>"Mam parę wzorców genetycznych. Bawołu, orła... psa. Nada