dużym chłopcem, hej! Zapomnisz o mnie i o mamie zapomnisz też. Klocki swe w kąt rzucisz, a kolejkę twą pokryje gęsty kurz. Nie będziesz ciągnął dziewczyn za warkocze, bo będziesz szukał ciepła ciała ich. Każdy z nas tak robi, póki bytu jego kres. Zanim jednak on nastąpi, kobiety urządzą piekło ci. Zabiorą twe zabawki, marzenia i złudzenia też". Bardzo mnie tata tą życiową mądrością wystraszył. Na klockach, z tego co pamiętam, specjalnie mi nie zależało, ale perspektywa utraty kolejki przeraziła mnie potwornie. Musiało upłynąć wiele lat, abym sobie przypomniał i odpowiednio zrozumiał słowa mego rodziciela. Wiem teraz, że straszenie pozbawieniem kolejki