z wysokością współczynnikiem załamania - stopniowo rosnącym w miarę zbliżania się do powierzchni Ziemi. Na podstawie takiego właśnie modelu powstały standardowe programy, obliczające refrakcję atmosferyczną. <br>Najdokładniejsze programy starają się imitować bieg promieni słonecznych nawet w wypadku małych wysokości nad horyzontem. A refrakcja w pobliżu horyzontu sprawia astronomom najwięcej kłopotu. Kiedy obserwujemy ciało niebieskie znajdujące się blisko horyzontu, promienie świetlne przebywają w atmosferze najdłuższą drogę i są tym samym najsilniej zakrzywiane (refrakcja jest największa). Co więcej, duża część tej drogi przypada na najniższe partie atmosfery, gdzie panuje swego rodzaju chaos: temperatura i ciśnienie powietrza przy powierzchni Ziemi nie zawsze zmieniają się stopniowo; ba