ich wzajemnej interakcji.<br>Poszukiwanie przejrzystości pozwalało mu dostrzec jej dalsze głębie, rozgałęzienia, całą przejrzystą złożoność, w której niczym w szklanej kuli domyślać się mógł przyszłych form. Przypomnijmy: "przebywałem wśród rozgałęzień przeciwform, żeglowałem w wydrążeniach interwałów, w owej przejrzystości, którą odkryłem podczas wojny w destrukcji miejskich dekoracji", i dodajmy od razu ciąg dalszy: "dostrzegałem teraz, że przejrzystość ta, pokawałkowana, rozbita, uczestniczyła w rekonstrukcji i że wystarczyło chcieć, aby ją ujrzeć" - gdyż kryła się ona, niczym słynny list Edgara Poe, w oczywistości. W ten sposób doszedł Virilio do przełomowego dla swej kreacji pytania: czy można tworzyć, postrzegając świat na odwrót, zmieniając sensy pustki i