trwale, psychikę samego Angusa. To typowe dla niego zachowanie, nie tylko w tej, ale także w wielu innych sytuacjach życiowych: dorobienie sobie jakiejś bzdurnej teorii, nie zgadzającej się z prawdziwym życiem i następnie trzymanie się jej za wszelką cenę, zamiast naturalnego, prostego zachowania. Książkowy Don Kichot, sam sprowadzał na siebie cięgi i na tym się kończyło. Natomiast Angus, zatruwał życie innym i ściągał kłopoty na otoczenie, a przez cały czas był przekonany, że tak właśnie powinien się zachowywać.<br>Jedenastego dnia pod wieczór, gdy Angus, wciąż jeszcze nie otrząsnąwszy się z fascynacji, patrzył przez okno na wirujące niebo pełne ptaków, przed domem