obozu i zwolniono mnie natychmiast. Ktoś próbował uciekać; zaterkotał karabin maszynowy i człowiek, który przed chwilą jechał ze mną tramwajem, leżał teraz na bruku martwy, a krew ciekła mu po twarzy. Zwiałem stamtąd czym prędzej. Zaczęło mnie nurtować jakieś straszne przeczucie.<br>W domu przywitano mnie z entuzjazmem. Matce z oczu ciekły łzy. Wyciągnąłem z walizki amerykańskie konserwy i angielskie papierosy. Siostrze sczerwieniał trochę nos. Meble w mieszkaniu były zupełnie nowe i bardzo solidne.<br>- Dorabiacie się - powiedziałem z ironią.<br>- Nie narzekam - odparł ojciec z prawdziwym zadowoleniem.<br>- Ale na ulicy strzelają do ludzi - powiedziałem.<br>- Jak do psów - potwierdził ojciec z westchnieniem. - Żyje się