znaleźć się z powrotem w Nałęczowie, na kursu malarskim wyższego stopnia.&lt;/div&gt;<br> <br>&lt;div&gt;&lt;page nr=5&gt; &lt;tit&gt;Notatki jugosłowiańskie&lt;/tit&gt;<br>&lt;tit&gt;W BIAŁYM BIEŚCIE&lt;/tit&gt; <br>&lt;au&gt;Felicja Strumińska&lt;/au&gt;<br>&lt;intro&gt;Tak, Belgrad rzeczywiście jest "białym miastem". Mimo deszczu jest jasny, odcina się bielą swych domów od czarnych, lśniących wilgocią asfaltowych jezdni, od gęstej zieleni parków, od brunatnej wody Sawy i Dunaju, od ciemnoszarych chmur, które już od kilku dni wiszą nad miastem.&lt;/intro&gt; <br>W Belgradzie pada deszcz. Rano widać z okien hotelu poruszające się szybko grzybki parasoli i nieruchome, zastygłe w dziwacznej pozie, odwrócone krzesełka ulicznej kawiarni. Od czasu do czasu przejeżdża przeładowany trolejbus. <br>Tak więc - jesteśmy w Jugosławii. Abstrakcyjne dotychczas pojęcia stają się