mógł znaleźć dwóch pierwszych. Wyjął więc taśmę z numerem trzy <br>i włączył magnetowid. Nic. Szum i szarość. Przesunął. To samo. Ósma, dwunasta, <br>piętnasta, osiemnasta były takie same. Zniszczone. Uszkodzone. Na dziesiątej <br>udało mu się znaleźć mały fragment, na którym zobaczył Mary i siedzącego naprzeciw <br>niej trzydziestoletniego mężczyznę o jasnych włosach, ciemnych oczach i wydatnych <br>ustach.<br>- Ojciec wysłał ją do sanatorium psychiatrycznego w Rasztowie...<br>I więcej nic. Nic.<br>- Co to ma być? Dowcip? Spisek? Z wściekłością wyszarpnął taśmę i spojrzał na <br>nią pod światło. Wy-glądała tak, jakby ktoś zrobił w niej małe dziurki i rysy <br>w równych odstępach. Przypominała magiczne pismo