czci, dotknięci tym samym złem systemu, czy nasze piękne wzorce nie paczą się w nim, czy nie ulegają erozji stare wartości i symbole, którym chcemy być wierni?<br> Przy doskonale nazwanym, opisanym, napiętnowanym "ich" złu - zabrakło przenikliwości, a może tylko odwagi, by tropić cząstkę zła także i w nas obecną, wymagającą cierpliwego rozpoznania i nazwania. Wszakoż potrzebniejsza i bardziej efektywna politycznie od samopoznawczych i samokrytycznych aktów była wiara w to, że tylko nasze okopy ma w nieustającej opiece Najświętsza Panienka, że honor i godność Polaków - według niemożliwych do podważenia przekonań lat osiemdziesiątych - znajdują schronienie w poezji Zbigniewa Herbeta lub eseistyce Adama Michnika