Miarą stabilności energetycznej pozycji jest minimum pracy, jaka musi być wykonana przez jakiekolwiek oddziaływanie zakłócające, aby zdestabilizować tę pozycję. Jest to praca zużyta na przemieszczenie środka ciężkości maszyny znajdującego się w odległości R1 od krawędzi wielokąta podparcia (rzut środka ciężkości jest we wnętrzu wielokąta podparcia) do pozycji takiej,<br>że środek ciężkości znajdzie się w płaszczyźnie pionowej ponad krawędzią wielokąta podparcia, przy czym odległość R1 od krawędzi zostanie zachowana. Jest to pozycja o stabilności granicznej, najmniejsze zakłócenie spowoduje przewrócenie się. Pracy tej odpowiada różnica energii potencjalnej środka ciężkości w pozycji końcowej i początkowej. <br>Na rysunku 1.15 zilustrowano związane z tym obliczenia