przy zwykłych<br>porannych zajęciach.<br> Punktualnie o piątej byli gotowi.<br> - Dziękujemy pani serdecznie za tak gościnne przyjęcie<br>- powiedział jeden z mężczyzn zwracając się do pani<br>Marusarzowej. - Po wojnie, jak przeżyjemy, przyjedziemy do pani.<br> Agnieszka Marusarzowa, żegnając się ze swymi gośćmi,<br>miała pogodny wyraz twarzy, ale dziwnie mrużyła oczy,<br>zażenowana łzami, które cisnęły się spod powiek.<br> Gdy wyszli na podwórko, było zupełnie ciemno. Spojrzeli<br>na Tatry, które już gdzieniegdzie w wyższych partiach bieliły<br>się śniegiem.<br> Wędrowali z ojczystego kraju na obczyznę. Czy wrócą?<br>Któż to mógł przewidzieć? Na razie uważali się za szczęśliwców.<br>Gdy inni poszli do niewoli, im udało się ukryć.<br> Szli