go. On jednak zdawał się nie widzieć ich gorliwości. <br>Wziął chleb z pierwszego z brzegu kosza, podsunął kubek pod najbliższy dzban. <br>Potem wstał. Był niski, prawie mały. Duża głowa zsuwała mu się na ramię bolesnym <br>nieco ruchem. Lecz na wydatnych, obwisłych wargach był spokojny uśmiech. Ludzie <br>wstali także i zapadła cisza. Ten, którego słuchali, odmówił krótką modlitwę. <br>A potem objął ramionami najbliżej stojących mężczyzn i ucałował ich. Ci oddali <br>pocałunek następnym, następni znowu dalszym. Gest ten obiegł kręgiem izbę. Całowali <br>się wszyscy: wolni i niewolni, bogaci i ubodzy. Zapomnieli na moment o swojej <br>doli. Najnędzniejsi czuli się znowu ludźmi, najszczęśliwsi odczuwali