Przecież nie na cud. Żyć bez żadnej nadziei - piekielnie trudno. Najmniejsza szczelinka wystarczy - i nadzieja przeciska się, wraca i znów łudzi, mami, a potem jeszcze gorzej! <br>Zawsze byłam pedantycznie porządna, a teraz w domu bałagan. Żadnej myśli, żadnego zamiaru nie potrafię doprowadzić do końca. Biorę coś do ręki: książkę, papier, ciuch. I za chwilę odrzucam w kąt. Potem próbuję porządkować, przekładam z miejsca na miejsce i bałagan rośnie. W Golgotę. <br>Czasem automatycznie podchodzę do deski i coś próbuję kreślić. Po chwili zrywam kalkę, drę ją i ciskam na ziemię. Potem przypinam następną i znów ją drę na strzępy. A może by