wprowadzoną dopiero w 750 r. Minores, którzy nie mieli nawet 40 mórg ziemi i szli na wojnę jako piesi łucznicy odpowiadają co do joty kategorii określonej w rozdziałach 62 i 83 edyktów Liutpranda jako minimi homines exercitales. Sformułowane przez Astulfa wymaganie posiadania przez średniozamożnych wojowników konia, tarczy i włóczni odpowiada co do joty temu standardowi uzbrojenia, którego domagał się król Ratchis od arimannów wezwanych do orszaku wojewody lub gastalda. Do tej samej kategorii należeli w czasach Liutpranda jeźdźcy mający tylko po jednym koniu, których zwalniano od udziału w wyprawie, jeżeli dowódca zabrał tego konia pod juki. Astulf nie wykreował nowej rzeczywistości, określił tylko