na skonfundowanego Nicholasa, wyszła z ambulatorium. Drzwi trzasnęły głośno. <br>*<br>W końcu oczywiście spóźnił się na otwierający konferencję wykład Vassone. Rozmowa z generał Kleist - w istocie bardziej przypominająca policyjne przesłuchanie - powracała doń echami poszczególnych zdań, przewijał ją sobie w pamięci raz za razem, usiłując doszukać się jakiegoś głębszego sensu, bezskutecznie. O co jej chodziło? Jeśli próbowała go wrobić w odpowiedzialność za klęskę, to dlaczego o tym ostrzegała? Jeśli naprawdę usiłowała zawiązać jakiś sojusz - czemu obrzucała go obelgami? I o jakiego znowuż grzyba jej chodziło? <br>Wielka sala wypełniona była w jednej trzeciej. Gdy Vassone skończyła i zapaliły się światła, podniósł się las rąk. Hunt