której poruszanie się na granicy dopuszczalnego ryzyka jest zdarzeniem częstszym niż w większości innych sportów. Myślę, że koniec trzeciej rundy w walce Rybickiego z Leonardem był jednym z takich właśnie zdarzeń.<br>&lt;au&gt;ZDZISŁAW AMBROZIAK &lt;/&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>&lt;au&gt;EUGENIUSZ WARMIŃSKI&lt;/&gt;: CAF &lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sub="sport" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;RZUTY WOLNE I NAKŁADKI&lt;/&gt; <br>&lt;tit&gt;ZŁE I DOBRE DNI &lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;W swoim ostatnim felietonie namądrzyłem się co niemiara, korzystając przy okazji z mądrości innych. Napisałem ten tekst przed meczem z Portugalią i teraz mogę powiedzieć, że mi owa "&lt;q&gt;uszczęśliwiona jasność&lt;/&gt;" trochę pociemniała, a te wszystkie mądrości z taką pieczołowitością zbierane nieco zbaraniały, nieznacznie się &lt;orig&gt;zgłupiły&lt;/&gt;.&lt;/&gt;<br>Okazuje się, że wszelkie teoretyczne i sztywne podziały na masy nie wytrzymują próby