nie jest bowiem tworem sztucznie doczepionym do teatru, ale jest jednym ze środków inspirujących twórczą aktywność ludzi go odwiedzających. Jest to konsekwencją realizowania określonego modelu teatru przez kierującą nim Izabelę Cywińską, teatru pełnego inicjatyw i propozycji. Sfera aktywności galerii najłatwiej daje się uchwycić poprzez zrealizowane ekspozycje. Było ich sporo, skoro co roku przygotowuje się dziesięć. Nie pokazywano tu "wszystkiego", co w odniesieniu do sztuki współczesnej wydaje się ważkie lub choćby charakterystyczne i co wywołuje pomruk sensacji. Ale były tu prezentowane prace, których autorzy stali się znani na gruncie polskiej krytyki. Piszę "stały się", jako że Braniecki prezentuje także młodych, którzy często dopiero