po uprzednim odpowiednim upiększeniu się przed lustrem, dopuszczając do tej magicznej atmosfery Harendy, którą tak doskonale potrafiła stworzyć. W tym niezwykłym domu bywali i inni goście - całkiem zaskakujące postacie, jak np. stary biedny naprawiacz parasoli czy też ubożuchna baba spod Zębu. Słynęła też Harenda wśród góralskich dzieci balami urządzanymi tu co roku specjalnie dla nich.<br>W ostatnich dniach sierpnia 1939 roku pani Kasprowiczowa wysławszy pocztą co cenniejsze pamiątki i jeszcze nie wydane fragmenty dzienników, udała się sama ich śladem do Wilna. W 1940 roku wróciła szczęśliwie na Harendę, niestety, wysłane rzeczy zaginęły bezpowrotnie. Życie toczyło się dalej, próbowała na gorąco odtworzyć zaginione