i wziąłem jedynie solę w sosie cytrynowym. Co jadła pani Roszko - nie mam pojęcia, bo nie zwykłem zaglądać ludziom w talerze. Czekanie miały nam umilić aperitify. Jakie - nie powiem, żeby nie popaść w sprzeczność z ustawą antyalkoholową. Powiem jedynie, że zamówiłem Kir Royal, bo i tak nikt nie będzie wiedział, co to jest.<br>Długo nie działo się nic, aż wreszcie przybył kurczak dla Roszka.<br>- Przecież nie będę czekał, bo mi wystygnie - powiedział rezolutnie Roszko i zabrał się do konsumpcji. Nie dał się nabrać nawet na sprytne zagranie najlepszej z żon, które dobrze na mnie przetrenowała. "A co to takie ładne?" - ma zwyczaj pytać