pod moim bokiem. Proszę bardzo, daję wam wolną rękę. Ale nie każ mi, żebym był jeszcze dla niego miły. <br>Ewelina roześmiała się głośno. <br>- Mówisz serio? <br>- To raczej nie jest powód do żartów. <br>- Daj spokój, przecież to śmieszne. Mogłabym być jego matką. <br>- Więc widocznie on cierpi na kompleks Edypa. <br>Nie wiedziała, co z tym zrobić. Tadeusz był o nią zazdrosny, a wiedziała z doświadczenia, że zazdrość jest jak choroba, nie da się jej wyperswadować. Starała się nie stwarzać najmniejszych nawet powodów do podejrzeń, że cokolwiek ją z Kasińskim łączy; już niezachowywała się tak swobodnie przy stole, gdy siedzieli we troje, a kiedy Tadeusz się