My się czasem wywracamy - ostrzegł młodzian, nazwany Antkiem. <br>- Ale nieczęsto? - upewnił się ojciec. <br>- O nie! I poza tym dziś nie ma dużego wiatru, ja tylko tak na wszelki wypadek. <br>Drugi chłopiec skierował łódź na środek rzeki i sięgnąwszy do skrzynki, przybitej pod ławką, podał Henrysi koszyczek dużych ciemnych wisien.<br>- Ach, co za radość! - krzyknęła dziewczynka. <br>- Owszem, to jest radość - zgodził się Antek poważnie. - W ogóle niech pan sam przyzna - zwrócił się do ojca - woda, słońce, wakacje i wiśnie w koszyku. <br>- Właśnie to samo myśleliśmy i dlatego wyruszyliśmy w świat. <br>- Ach, tatusiu! Miałeś nikomu nie mówić - oburzyła się Henrysia. <br>- Przecież od razu widać