ducha zobaczyła. Trzęsła się cała i płakała tak strasznie. Łzy płynęły jej po twarzy, ręce miała w dół opuszczone, o tak, zobacz, a palce takie wyprężone, rozpostarte na wszystkie strony, jakby jakiś dziki wrzask w sobie wstrzymywała. Te czarne włosy, rozpuszczone, przylepiły jej się do twarzy. Przestraszyłam się, nie wiedziałam, co zrobić. Ale czekaj, to jeszcze nie koniec. Patrzę, a naprzeciwko stoi kobieta, stara, bardzo stara, siwa jak śnieg, wysoka jak na staruszkę i zadbana, widać od razu, że nie Polka. I ta kobieta stoi i tak samo płacze, tak jak sąsiadka, wyglądały identycznie. Między nimi było tylko pięć metrów, ale chyba