odskakuje. Drażni mirmillona niby przepiórka odciągająca psa od swego gniazda. Podsuwa się niemal pod uderzenie i nagle niepojętym jakimś ruchem usuwa się na czas.<br>Podniecenie widzów rośnie. Krzyczą. Krzyczą również stojący po bokach gladiatorzy: "Polluks! Polluks!..."<br>I nagle sieciarz zmienia taktykę. Rzuca się do natarcia. Podnosi groźnie sieć i mirmillon cofa się. A Polluks zaczyna śpiewać refren popularnej piosenki wszystkich sieciarzy:<br> Non te peto, piscem peto, <br>Quid me fugis, Galle?*<br><br>Sieć gwiżdże mirmillonowi wokół głowy, a trójząb sieciarza kłuje go, gdzie popadnie. Niestety, trójząb jest drewniany. Przy silniejszym uderzeniu w pierś przeciwnika zawadza o tarczę i jeden ząb wyłamuje się z