jak długi. W oczach mu pociemniało; a w ustach poczuł słodkawy smak krwi. "Pewno przeciąłem sobie wargę" - pomyślał, podnosząc się z kamiennej podłogi... I naraz struchlał. Jeden krótki błysk latarki oślepił go i osadził w miejscu. Przed nim, za świetlistym snopem, stał jakiś człowiek. Widział jedynie jego wyciągniętą rękę &lt;page nr=141&gt;<br>Perełka cofnął się instynktownie, chcąc uciekać. Wtedy poczuł, że ktoś łapie go za ramię. Chwyt był mocny i tak błyskawiczny, że chłopiec nie zdążył na wet pisnąć, gdy znalazł się twarz w twarz z tajemniczym człowiekiem. Wokół było już ciemno. Widocznie tamten zdążył zgasić latarkę. Chwilę panowała martwa cisza, w której słychać