Uporczywe sięganie autora tych słów po krzywe zwierciadło, by w nim oglądać współczesną pedagogikę, wymaga kilku słów usprawiedliwienia. Przede wszystkim autor jest &lt;page nr=30&gt; przekonany, że nurt chrześcijańskiego wychowania idzie całkowicie prawidłowym torem, że zatem obrazy w zwierciadle są jedynie wycinkiem rzeczywistości. To dla uspokojenia lękliwych.<br>Poza tym autor żywi przekonanie, że "cokolwiek by ludzie o nas dobrego powiedzieli, nie powiedzą nam nic nowego", a on chciałby pomimo wszystko mówić o czymś nowym. Los sam skazuje go zatem na mówienie rzeczy niedobrych. Poza tym sądzi, że wszystko, co mówi, jest ostatecznie dyskusyjne, że ostateczna prawda o sytuacji wyłoni się z konfrontacji wielu stanowisk