Niemal na pokładzie, a takie paskudztwo!<br> Bom - odbijam się od niego buciorami.<br> Ziemia!<br> Wyplątanie z lin. Szybko, jak najszybciej do kajuty. Nogi nie czują pokładu i głupio by było wywalić się teraz za burtę. Leżę na koi spływając potem. Tam, na górze, wiatr chłodził mnie, a wysiłek odbierał czucie. Piję colę - jedyną rzecz, jaka mi smakuje. Mam jeszcze dwanaście puszek. Jeśli będę mógł stawiać foka, wystarczy po jednej dziennie do San Francisco. Co znaczy, jeśli będę mógł? Oczywiście, że będę. Odpocznę i polezę jeszcze raz.<br> Szaleństwem było wierzyć, że działając samotnie na latającym maszcie uda się rozplątać jedenaście splotów stalowych lin