lepiej niż ostrożni "sąsiedzi" , co dochodziło ze wzmiankowanego pokoju: oczywiście "smród". Pozostańmy wśród tego typu wyrażeń jeszcze przez chwilę.<br>W przytaczanym tu już wierszu Sharon Olds bohaterka, mała dziewczynka panicznie przerażona kawalerską jazdą ojca po stromych ulicach San Francisco, zwierza nam się: ((...)). "Zdarzało mi się załamać, popłakać się i posiusiać, (...) cuchnęłam" - do takich rejestrów stylistycznych sięgnąłby pewnie tłumacz ostrożny, ale pozbawiony owej dramatycznej mocy wyrazu, jaką my dysponujemy.<br>I po cóż tak mdło i bezbarwnie? Nie lepiej "pękałam szlochając, sikając (...) &lt;orig&gt;zesmrodziłam&lt;/&gt; się"?<br>Dociskać do dechy - oto dewiza ambitnego tłumacza. Jeśli John Berryman mówi nad grobem swego ojca (bankiera, który popełnił samobójstwo