nieba błękit<br>i rozbrzmiewają we wszechświecie<br>pierwsze miłosnej pieśni dźwięki.<br>I oto nagle on - doliną -<br>przez bujną zieleń trawy młodej,<br>a ona - z góry - w skrętach płynąc,<br>na pierwsze w świecie płyną gody.<br>A kiedy mija czas parzenia,<br>znów do legowisk swych wracają,<br>a ona w głębi mrocznych pieczar<br>składa cudowne Życia Jajo.<br><br>Ixtlipuxtl przerwał tu czytanie<br>i do swej córy rzekł w te słowa:<br>Co było dalej, wiesz, kochanie.<br>Powstała rzesza stworzeń nowych -<br>na końcu się narodził człowiek,<br>a człowiek znaczy - Indianin.<br>Bo tylko on w kosmosie całym<br>czci świętość życia duszą prawą,<br>a nade wszystko życia prawo<br>i w