rozanielony Zdzisio i wycofał się na korytarz.<br>- Dobrze - zdecydowała Renata wkładając sukienkę w słonie i małpy. - Dam ci jeszcze szansę. Zabierzesz się stąd jutro nocnym pociągiem. Będę na ciebie czekać na Dworcu Wschodnim. Cześć.<br>Pocałowała mnie w czoło i wyszła, zanim zdążyłem coś powiedzieć. Zaraz wszedł podniecony Zdzisio.<br>- Aleś ty cwaniak! - zawołał. - Już się o ciebie nie martwię. I mnie mógłbyś pomóc w tarapatach.<br>- Wcale nie wiadomo, czy ojciec Renaty utrzyma się na swoim stanowisku - westchnąłem.<br>- Już ty się o niego nie bój! - parsknął Zdzisio. - Jeżeli nawet się nie utrzyma, może urządzić dziesięciu takich jak ty i ja. Mógłbyś, stary, przyspieszyć