Pędy poszukujące" są subsydiowane przez dany genet. Taka strategia przedłuża życie genetu, mimo wyczerpywania się zasobów w jego areale. Stresowe warunki życia w tundrze znalazły odzwierciedlenie w wielu cechach strategii życia tego gatunku (CALLAGHAN 1980), które umożliwiają:<br>1) utrzymanie się fizjologicznej aktywności i wzrostu osobników przy niskiej koncentracji nutrientów;<br>2) cyrkulację nurientów wewnątrz rośliny, co wynika ze zdolności do ich przekazywania od starych segmentów do nowych, np. azotu;<br>3) stosowanie "strategii poszukiwaczy" nutrientów, a osobniki realizują ją przez zakorzenienie się modułów w różnych punktach zajmowanej powierzchni;<br>4) przewagę nad innymi gatunkami wskutek szybkiego zasiedlenia luk w roślinności przez pomnażanie co roku