jest w stanie go przekroczyć. Wówczas obraz idealny jest nieosiągalnym marzeniem, mrzonką, której nie można w żaden sposób zrealizować, a obraz rzeczywisty coraz bardziej oddala się od obrazu wyśnionego i przez to samo staje się coraz bardziej ciemny i nienawistny. Rozwój człowieka ulega zahamowaniu, gdyż dokonuje się on na zasadzie częściowej realizacji obrazu idealnego, a tu jest ona niemożliwa. Ciemny koloryt autoportretu realnego rzutuje na cały świat przeżyć, cały świat staje się ciemny. Gdy przepaść między autoportretem rzeczywistym a idealnym jest zbyt wielka, idealny zostaje przekreślony, a tym samym zostaje przekreślona przyszłość. Człowiek taki nie ma już szans, widzi tylko swoją