Tych zaś, którzy się na takie porządki nie zgadzali, całymi tysiącami wtrącali do więzień jako wichrzycieli i buntowników.<br>Mudżahedini i talibowie zabraniali tego, co komuniści zalecali. Jedni pozwalali, drudzy zakazywali, ale z samymi kobietami nie miało to nic wspólnego. Zawsze były jedynie elementem rozgrywki o władzę, kierunek polityki, strategię.<br>Perski czador czy afgańska burka stawały się politycznym manifestem. Nieliczne dzielne kobiety (za panowania talibów jedynie najdzielniejsze odważały się wychodzić samotnie na ulice miast i żebrać), które ośmielały się nie zgadzać z obowiązującymi porządkami, wykorzystywały swój ubiór jako przejaw buntu.<br>Za rządów komunistów zasłaniały twarze zwolenniczki monarchii. Wywodziły się z możnych rodów