Migoń na głowę<br>I poszedł do Jawrzona w sady czereśniowe.<br><br>Stał Jawrzon przy dwóch ulach - ubrany od święta.<br>"Kto się tak bezcieleśnie w mym sadzie wałęta?<br><br>Słyszę kroki odważne, lecz wroga nie widzę.<br>Odsłoń twarz, abym stwierdził - kogo nienawidzę!...''<br><br>"Po głosie zgadnij wroga, co cię dziś nawiedził,<br>I wyznaj, żeś czarami mą zbrodnię wyśledził!<br><br>W jednym ulu ukryłeś - westchnienie mej winy -<br>W drugim - duszę zabitej przeze mnie dziewczyny.<br><br>Oddaj mi oba sprzęty zdobiące mą zbrodnię,<br>Bo mi bez nich w pałacu - czczo i niewygodnie!...''<br><br>"Nie ja - ciebie - rzekł Jawrzon - lecz tyś mnie ograbił -<br>Dziewka wpierw mnie kochała, niźliś ty ją zabił