zmiany, którymi żyjemy aż po dziś dzień. Ruch religijny zaczął się od czysto estetycznych sympatii dla religijnego odczuwania, od równouprawnienia wszystkich uczuć (nawet gdyby to były uczucia religijne) - czemu sprzyjało wyrafinowanie form artystycznych. Pod hasłem "wszystko odczuć, wszystko zrozumieć" zaczęto cenić naiwność wiary, tęsknić do prymitywu i rozczulać się nad czarem religijnych obrzędów. Dokonywały się liczne nawrócenia wśród poetów, malarzy, muzyków. Negacja wydawała się czymś zbyt prostackim i zbyt mało liczącym się z całym skomplikowaniem kultury. Równocześnie burżuazja i kler widziały w religii najlepszą odtrutkę na socjalizm, anarchizm i widmo rewolucji - więc ustami swoich pisarzy nawoływały, jeśli nie do szczerej i