za kaucją.<br> Porfirion wyjął safianowy portfel, powąchał skórkę, uśmiechnął się i<br>położył na stole pięćset fałszywych sestercyj; po czym wyszedł krokiem<br>elastycznym, grając na helikonie.<br><br><br> <br> Na ulicy Szarlatanów rozpłakał się pan Osiełek i poszedł utopić<br>helikon w Studni Neptuna.<br> Pochylił się żałośnie nad ocembrowaniem, ucałował mosiężną trąbką i<br>cisnął. Chlupnęło, czarna woda zazłociła się cicho i umilkła.<br> Po czym pan Osiełek usiadł na zielonej ławce i - esteta głęboki -<br>począł przyglądać się Studni.<br> Studnia tworzyła rodzaj basenu, w którym pluskały się Nerejdy<br>marmurowe o różowych pępkach, tłustych policzkach i piersiach pełnych<br>gęstej nabrzmiałości. Niektóre z nich spoczywały sennie na cielskach<br>Delfinów, tryskających