ich naprawdę czeka robota. W sześćdziesiątym czwartym... <br>- Chryste Panie, doktorze! - żachnęła się Voestleven. - Dlaczego odesłał pan rodzinę? Dzwonili z ministerstwa? Co powiedzieli? <br>- Akurat! Oni by kiedy się na co przydali! To ode mnie wyciągają informacje. Któraś macocha Noudi ma brata u M'Ato i braciszek się zapowiedział na kolację. Co drugi czarnuch ma tu satkę; ech, to już nie ci komuniści, co niegdyś... <br>Voestleven błyskawicznie wyjęła swój telefon (gest przypominał odruch znerwicowanych rewolwerowców). Major się nie zgłaszał. <br>- Przez radio - przypomniał Daniel. <br>Voestleven z przekleństwem wybiegła po krótkofalówkę.<br>Ducheé uniósł lewą powiekę. <br>- Jak wy z nią wytrzymujecie? <br>- Prawda - mruknął Reding - dziewczyna jest trochę