r. poręczyła chłopom wolność osobistą, ale przemilczała ich prawa do ziemi. W 1818r. dekret królewski ustalił, że dziedzic wsi z urzędu jest wójtem gminy. Tym samym ludność wiejska została podporządkowana władzy administracyjnej pana lub jego oficjalisty, chłop mógł być przez niego skazany na grzywnę, areszt lub chłostę.<br>Inny dekret, o czeladzi wiejskiej, uświęcał prawo dziedzica do "karności domowej", tzn. do stosowania kija wobec służby folwarcznej. Skargi chłopskie zanoszone do władz na samowolę panów odsyłano na drogę sądową: kosztowną, przewlekłą i nieskuteczną. Za to poufne, ministerialne okólniki dozwalały użyć wojska przeciw chłopom odmawiającym powinności.<br>Rugi chłopskie w latach 1815-1830 nie przybrały