większość pomieszczeń w<br>gmachu Biblioteki wynajmowano, aby pieniędzmi z czynszów lokatorskich pokrywać bieżące wydatki. Sytuacja uległa znacznej poprawie w okresie międzywojennym, kiedy dzięki zwiększonym funduszom napływającym z Polski zdołano eksmitować lokatorów i odnowić cały gmach. Po śmierci Władysława Mickiewicza w r. 19z6 prace te prowadził nowy dyrektor<br><br>Franciszek Pułaski, na czele kompetentnego i oddanego personelu, do którego należeli Czesław Chowaniec, Irena Gałęzowska, Bronisława Monkiewicz, Emilia Fiszer, Elżbieta Parczewska i Wanda Finrknwska. Był to niewątpliwie najświetniejszy i najspokojniejszy okres w historii Biblioteki. Wydano wówczas trzy ozdobne tomy na temat polsko-francuskich związków<br>artystycznych. W rękopisach grzebali się tacy uczeni, jak Kleiner, Handelsman