Silva rerum pomagały pracowitemu kopiście - zbieraczowi w rozpraszaniu nudy jesiennych czy zimowych wieczorów. Szlachta dość często wypożyczała je sąsiadom, którzy na wolnych kartach dopisywali dalsze teksty. W tym miejscu trzeba z pewnym wstydem przyznać, iż choć upłynęło przeszło trzysta lat od chwili rozkwitu tej literatury, zawartość silva rerum jest tylko częściowo znana jej badaczom. Całe ich mnóstwo uległo zresztą zagładzie wraz z dworami i dworkami posiadaczy. Dopiero w XIX stuleciu sięgnięto do silva rerum w poszukiwaniu przede <page nr=24> wszystkim tekstów poetyckich. Ich wcześniejszą publikacją nie byli zainteresowani ani drukarze, bo nie istniało na nie zapotrzebowanie, ani czytelnicy, gdyż co smakowitsze kąski znajdowali